Het is een traditie dat we met onze "oude" Oostenrijkse vakantievrienden in de kerstvakantie gaan wandelen. Piet en Riet van Bommel, Tjeu en Betty Looijmans en Henny en Harrie van de Bovenkamp waren naast onszelf van de partij. Guy en An Willemsen moesten helaas verstek laten gaan. Wel meegingen "glasboer" Frank Smit en zijn vrouw Corrie. Ook zij komen regelmatig bij hotel Rita in Längefeld.

Even 10.00 uur komen we aan bij Piet en Riet en na een lekkere bak koffie met een heerlijke met slagroom gevulde driehoek rijden we richting Loonse en Drunense Duinen. Het is op de parkeerplaats al druk, maar in het gebied zelf is er ruimte genoeg zoals op de foto is te zien.

Piet en Tjeu bestuderen het routeplan (Piet moest wel weer een nieuwe kopen, omdat het origineel thuis op tafel bleef liggen. Waar deed ons dat weer aan denken?). Corrie (of is het Corry?) lijkt zich te hebben gecamoufleerd met dennentakken.

De zon schijnt lekker en werpt lange schaduwen over het stuifzand. Heel in de verte komt een hoog Tilburgs gebouw nauwelijks boven de bomen uit. De naam ervan ben ik echter vergeten.

Er worden wisselende groepjes gevormd, die gezellig keuvelend de route afleggen. Het tempo is gezapig en dus heel relaxet.

Het was leuk dat Henny en Harrie weer eens van de partij waren, die hadden we lang niet gezien of gesproken.

De heren wachten boven op de heuvel even op de dames, die niet ver erachter lopen. De stemming zit er goed in en het weer kan niet beter voor de tijd van het jaar.

Even had ik overwogen mijn bergschoenen thuis te laten, maar omdat de paden hier en daar erg modderig zijn, is het goed dat ik dat idee heb laten varen. Nu deert een plasje meer of minder niet.

Naast wandelaars, fietsers en mountainbikers zijn er ook veel ruiters op pad. Allemaal profiteren ze van het heerlijke zonnetje.

Waarover praten zij ...?

En waarover praten zij ...?

Het dorp Giersbergen ligt er landelijk en rustiek bij. Hier is onze eerste stop in de iets meer dan 10 kilometer lange route, die we vandaag lopen.

In de verte zien we het restuarant al liggen. We hebben vooral lekkere trek, want we hebben nog niet zoveel calorieën verbrand.

Idyllisch en rustiek.

De Drie Linden is de eerste uitspanning die we aan doen. Het is er ondanks, of misschien wel dankzij het vroege middaguur al behoorlijk druk.

Binnen is het vol, dus gaan we buiten op het terras zitten. Gina zit met een cappuccino onder de terrasverwarming en vermaakt zich zo te zien prima. Mijn kop chocolademelk met slagroom is anders ook niet te versmaden.

Ondanks het feit dat ik geen glühwein drink, kijk ik lodderig. Tjeu test deze drank wel, maar wil bij een tweede glas toch echt een warme glühwein en niet zo 'n lauwe.

Op de terugweg keuvelt iedereen verder met zijn of haar wandelmaatje. Henny kan gelukkig ook weer mee met wandelen, dus dat is prima.

Het wordt wel steeds drukker in het gebied, maar daar storen we ons niet aan. Zelfs het sloffen door het zand is me niet te veel. Waarschijnlijk doordat we het rustig aan doen en ook niet al te ver hoeven te lopen.

Harrie zit op een paaltje met routenummers. Het lopen van routes via deze nummers is tegenwoordig prima geregeld en er zijn mogelijkheden genoeg en voor elk wat wils. Na afloop belanden we vanwege de drukte niet bij de Rustende Jager, maar bij café- speeltuin 't Gommelen. Daar drinken we wat en gaan dan terug naar Tilburg. In de avond gaan we naar het Japans restaurant Enjoii, waar we de dag afsluiten met een prima buffet. Het was een erg leuke dag, heerlijk weer, gezellige mensen en prima restuarants met heerlijk eten en drinken. Deze keer duidelijk meer calorieën ingenomen dan verbrand. Dan maar een keertje extra wandelen thuis. Het was voor herhaling vatbaar. In april zijn wij aan de beurt om iets te regelen. Waarover later meer...!